Hemşire Olmaktan Öte Hemşire Çocuğu Olmak

 Tüm bu sorunları yaşarken çok farkında olmuyoruz

Zaman geçtikçe ya da geçmiş yüzümüze vuruldukça daha bir içimiz acıyor mesleğimin 31 yılındayım bu meslekte ve 30 yaşında bir kızım var geçen sene hemşireler gününde sayfasında bir yazı yayınladı Siz hiç sağlıkçı çocuğu nasıl büyür bilirmisiniz diye okuldan eve gelip masanın üzerine bırakılmış buz gibi yemekleri yemek zorunda kaldınız mı Çünkü evde bir büyük yoktur ve ısıtma şansınız yoktur sobayı yakamazsınız Anne gelene kadar soğukta beklersiniz 6 yaşındasınız ağlayan 3 yaşındaki kardeşinizi ayağımızda sallayıp ateşi çıktığında şurubunu vermek zorunda kaldınız mı okulda aldığın en güzel görevde diğer anne-babalar çocuklarını alkışlarken içlerinde kendi Annenizi Aradınız mı yaklaşık ayın çoğu günlerin nöbette geçirip nöbet ertesi günlerde yorgun düşüp uyuyan annenizin başında uyansa da beraber vakit geçirsek diye beklediniz mi daha o kadar çok şey var ki yazılacak Ben o zamanlar Annemi çok anlamıyordum şimdi kendimde anneyim annemin gözünden olup biteni görebiliyorum Ben hastalarını bile kıskanırdım çocuklara bizden daha çok bakıyor daha çok vakit geçiriyor diye Aslında Çok şey istemedik biraz daha fazla annemizle olalım Çünkü bizim annemiz hem annemiz hem babamız idi diye devam edip giden bir yazı....

okudum boğazımda kocaman bir düğüm oldu Kendi kendime sordum neden Hadi yıllar öncesi bu kadar sesimiz Gür çıkmıyordu Peki şimdi soruyorum hala niye susuyoruz sendikadarımız var sosyal medya var gücümüz var ama bizim imkanlarımız gittikçe kötüleşiyor Bizler yolun sonuna geldik En azından geriden gelen meslektaşlarımın daha yaşanılır daha düzgün şartlar içinde gorev yapmak ne güzel çocuklar büyütebilmek en büyük hakkı selamlarimla..