TCDD Cumhuriyetin ilk yıllarında demiryolu hatlarında oluşabilecek kazalarda sağlık yardımı yapacak ve hastaları en yakın hastanelere nakledebilecek
“sıhhi imdat”
vagonlarını devreye soktu.
İlk olarak Eskişehir’de hizmete giren sıhhi imdat vagonlarının sayısı demiryollarının büyümesiyle artırıldı.
1960 yılında Anadolu’yu çelik ağlarla ören demiryollarında 3 tanesi Ege Bölgesi’nde olmak üzere içinde ameliyathane, revir, tabip odası, hemşire odası, mutfağı bulunan 19 sıhhi imdat vagonu gezici hastane hizmeti verdi.
Anadolu – Bağdat Demiryolu Ser Tabibi Doktor Mehmet İhsan’ın yazdığı makaleden her türlü tıbbi alet, edevatın bulunduğu sıhhi imdat vagonlarında; kulak, burun, bademcik, boğaz, göğüs, mide, diş, beyin, kırık çıkık, karaciğer, bağırsak, safra kesesi idrar yolları, nisaiye, hıyarcık göz ve diğer hastalıklarla ilgili tedavi ve ameliyatların yapıldığını öğreniyoruz.
Sıhhiye veya doktor adıyla bilinen vagonlarda demiryolları personelinin dışında halka da sağlık hizmetleri verilirdi.
Doktor, hemşire ve hasta bakıcıların görev yaptığı, özel donanımlı vagonlarda kasaba ve köylerden gelen hastalar muayene edilip, ilaçları temin edilir, gerekirse ameliyatları yapılırdı.
Sağlık hizmetlerinin yaygınlaşması, hastanelerin çoğalmasıyla birlikte doktor vagonları devre dışı kaldı. TCDD 3. Bölge Müdürlüğü tarafından Uşak’ta kaderine terk edilmiş doktor vagonu Alsancak Garı’na çekilerek bakıma alındı, yoğun bir çalışmayla aslına uygun olarak yeniden onarıldı.
Zafer Gazi Tunalı ve Atilla Özdemir’in Uşak’tan başlayarak bütün aşamalarını fotoğrafladıkları tarihi vagonda görev yapmış
şimdi rahmetli olan Sayın Dr. Cengiz Uzuncan’a doktor vagonu üzerine sorular sormuş ve hikayeye ilişkin keyifli cevaplar vermişti.
kaynak: izmirlife.com.tr – usakport.com
